Latinsche Schrift

Vun Wikipedia
(wiederwiest vun Latiensch Alphabet)
Disse Artikel is man blots en Stubben. Du kannst Wikipedia helpen un em verbetern.

De latinsche Schrift oder Latinschrift is een Schriftsysteem, dat van den latinschen Alphabeet afstammt un sik sied de Renaissance, as de Schrift de Form vandage kriegen her, uut 26 Bookstaven tohope sett.

De gröttste Deel romaansche, germaanschen, slaawsche un finno-ugrische Spraken bruukt de latinsche Schrift. In de Tied van den Kolonialismus her sik de latinsche Schrift weltwied uutbreed, sunderlik in Amerika, Afrika un Ozeanien. Sömmige Länner hebbet de latinsche Schrift ook freiwillig övernomen, to’n Bispeel de Törkie. So ist dat latinsche Schriftsysteem, dat weltwied de meesten Spraken bruukt. Allens tohope bruukt över Länner de latinsche Schrift.

Dat latinsche Schriftsysteem sülvenst is man keen Alphabeet, denn för alle Schriftteken tohope – de 26 Grundbookstaven un öve 90 besunner Teken för verscheden Spraken – givt’t kene Bookstavenrege, de för all de Spraken, de dat latinsche Schriftsysteem bruukt, allgemeen geld. To’n Bispeel is de Bookstave ö in’n düütschen Alphabeet ene Variante van o, in’n sweedschen man de letzte Bookstave na z, å un ä. De latinsche Schrift oder dat latinsche Schriftsysteem sett sik also uut velen verscheden Alphabeten för verschieden Spraken tohope. Liekers seggt een faken Latinsch Alphabeet un meent de latinsche Schrift, also alle latinschen Alphabete tohope.

So höört vele Bookstaven, de alleen een paar Spraken bruukt, to de latinsche Schrift. Daar mang sind vele Bookstaven med diakraatschen Teken.[1]

Latinsche Schrift[ännern | Bornkood ännern]

Weltweite Verwendung des lateinischen Schriftsystems: #008B00 #7FFF00

De Teken Van de latinsche Schrift sind de Bookstaven uut allen Alphabeten, de sik uut den latinschen Grundbookstaven afleid. De verscheden Alphabeten bruket alle 26 Grundbookstaven oder daar tomindsten den groten Deel van:

Grootbookstaven A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
Lüttbookstaven a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z

Literatuur[ännern | Bornkood ännern]

  • Johannes Bergerhausen, Siri Poarangan: decodeunicode: Die Schriftzeichen der Welt Hermann Schmidt, Mainz 2011, ISBN 978-3-87439-813-8.
  • Carl Faulmann: Das Buch der Schrift, enthaltend die Schriftzeichen und Alphabete aller Zeiten und aller Völker des Erdkreises. 1878.
  • Harald Haarmann: Geschichte der Schrift. Beck, München 2002, ISBN 3-406-47998-7.
  • Harald Haarmann: Universalgeschichte der Schrift. Campus, Frankfort an’n Main, New York, NY 1990, ISBN 3-593-34346-0.
  • Hans Jensen: Die Schrift in Vergangenheit und Gegenwart. 1987 (Reprint), ISBN 3-326-00232-7.
  • Albert Kapr: Schriftkunst. Geschichte, Anatomie und Schönheit der lateinischen Buchstaben. Verlag der Kunst, Dresden 1971, ISBN 3-364-00624-5.
  • Rudolf Wachter: Altlateinische Inschriften. Lang, Bern 1987, ISBN 978-3-261-03722-0, S. 324–33: Die Erfindung des Buchstabens G

Nettverwiese[ännern | Bornkood ännern]

Latinsch Alphabeet. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons.

Nawiese[ännern | Bornkood ännern]

  1. Definition von Latin script in: Chapter 7: Europe I – Modern and Liturgical Scripts. (PDF) In: The Unicode Standard: Version 8.0 – Core Specification. Unicode Consortium, August 2015, S. 289, afropen an’n 19. Oktober 2015 (engelsch).